Trzydzieści przypadków Majora Zemana

Opis

W 1973 roku telewizja czechosłowacka przygotowała projekt nowego serialu, mającego w założeniu stanowić ideową przeciwwagę do zachodnich seriali sensacyjnych. Miał on opierać się na postaci aktywnego i atrakcyjnego oficera w służbie kraju socjalistycznego, który zdobędzie sobie uznanie widzów równe sukcesowi polskiego kapitana Klossa. Nie bez znaczenia było tu również dążenie władz komunistycznej Czechosłowacji do odzyskania zaufania społeczeństwa dla aparatu bezpieczeństwaa i milicji, nadwerężonego po wydarzeniach praskiej wiosny 1968 roku. Pierwotnie serial miał liczyć 28 odcinków, z których każdy poświęcony byłby epizodowi przypadającemu na kolejny rok istnienia socjalistycznego państwa. Wkrótce postanowiono rozbudować go o dalsze dwa, tak aby uczcić trzydziestolecie CSRR. Autorzy pomysłu serialu, z których część także w swoim czasie była funkcjonariuszami bezpieki, wykazali się sporą dozą realizmu – tytułowy bohater miał rozwiązywać głównie kwestie kryminalne, aby nie zniechęcać widzów zbyt dużą dawką propagandy przedstawianej wprost. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oddelegowało do pomocy w przygotowaniu scenariuszy poszczególnych odcinków czterech doświadczonych oficerów „bezpieki”. W archiwum ministerstwa rozpoczęto także poszukiwania ciekawych spraw, które mogłyby stać się kanwą dla kolejnych części serialu (akcja żadnego z odcinków nie była więc oderwaną od rzeczywistości fikcją). Bezpośredni nadzór nad pracami sprawował wydział prasowy MSW. Pomimo rekordowego tempa zdjęć, pierwszy odcinek czechosłowacka telewizja wyemitowała 11 stycznia 1976 roku. Serial, zgodnie z zamierzeniami jego autorów, cieszył się olbrzymią, rosnącą z odcinka na odcinek popularnością. Według sondaży telewizji czechosłowackiej jego oglądalność sięgała 90 procent, a widzowie w skali od 1 do 10 przyznawali mu 7. Sukces serialu spowodował prawdziwą lawinę nagród, jakie spłynęły na jego twórców. Resort spraw wewnętrznych nie skąpił nie tylko gratyfikacji materialnych, ale i odznaczeń z okazji trzydziestolecia aparatu bezpieczeństwa. W 1978 roku we współpracy z MSW Kuby zrealizowano na wyspie zdjęcia do dwóch odcinków serialu. 48-osobowa ekipa spędziła w kraju Fidela Castro ponad 6 tygodni. Jak się wydaje, była to kolejna forma premii dla twórców propagandowego dzieła, podobnie jak triumfalne wyjazdy do krajów bloku socjalistycznego, np. NRD. Ukoronowaniem było odznaczenie w 1980 roku (po zakończeniu realizacji całości serialu) trzech twórców (reżysera, operatora i odtwórcy głównej roli) Państwową Nagrodą im. Klementa Gottwalda (odpowiednik radzieckiej Nagrody Leninowskiej). Wręczył ją sam Gustáv Husák. Serial, podobnie jak polski pierwowzór o przygodach kapitania Klossa, był emitowany w czeskiej i słowackiej telewizji po 1989 roku. Wywołał wiele sporów i protestów, jednak ponownie cieszył się dużą popularnością. Mówiono nawet o realizacji kolejnych odcinków lub kontynuacji w formie filmu pełnometrażowego. Oczywiście tym razem, główny bohater stał by po „właściwej stronie”, tj. służb specjalnych Zachodu.